توضیحات درباره محصول

خیار پارتنوکارپیک کایــــو Cayo

• مشخصات بذر هیبرید کایو بویر هلند:

• مناسب کشت: این بذر مناسب کشت فضای باز میباشد.

  نوع رقم: خیار کایو از ارقام زود رس محسوب میگردد.

  طول میوه: طول میوه خیار کایو 16تا17 سانتی متر است.

  مناسب کشت:  مناسب کشت بهاره و تابستانه است و عملکرد بالایی دارد.

  نوع بوته: دارای بوته ای قوی با پوشش برگی عالی میباشد.

  نوع مصرف: خیار کایو جهت مصرف تازه خوری و فرآوری کاشته میشود.

  مقاومت به بیماری: مقاومت بالا به ویروس موزائیک خیار مقاومت نسبی به سفیدک پودری دارد.

• معرفی خیار:

• خیار کایو یکی از مهم ترین بذرهایی که توسط کاشف بذر ارائه می شود.

  خیار به شکل خیار زمینی و خیار محلی و انواع دیگر در بازار موجود می باشد.

  خیار کایو یکی از انواع بذرهای خیاری ست که در فضای باز کاشته می شود و محصول خوبی به بار می آورد. خیار یکی از صیفی جات تابستانی به شکل کشیده است که معمولا اندازه آن به طول 16 تا 17 سانتیمتر میباشد.

  پوست آن به رنگ سبز است در حال حاضر، به لطف تولید خیار گلخانه ای در تمام طول سال این میوه در بیشتر بازارهای سرتاسر جهان یافت می شود.

  خیار از تیره کدوئیان هست که دارای یک ویژگی خاص است. این ویژگی رونده بودن آن هاست.

  بدین معنی که بوته خیار زمینی مدام در حال رشد است تا اینکه سرما و گرما بوته را از بین ببرد.

  زمانیکه به بوته خیار زمینی یا خیار محلی تنش وارد شود، گلدهی آن به فاز گل نر می رود و میوه دهی متوقف می شود. تا اینکه به مرور زمان تنش از بین برود و مجدد بارورشدن گلهای خیار شروع شود.

  بذرها مخصوصا بذر خیار قبل از کشت باید ضدعفونی شوند. هرچند بذرها قبل از اینکه به دست کشاورزان و باغداران برسد ضدعفونی شده اند.

  رنگهای آبی و قرمز و دیگر رنگهایی که بذرها دارا هستند به همین علت است. در واقع همان ماده ضدعفونی کننده است که به بذر زده شده است.

  نکته ی دیگر این است خیار و بذر آن به سرما بسیار حساس است. در دمای زیر 15 درجه رشد نمیکند. به همین دلیل اکثر مناطق کشور با پلاستیک کشی یا تونل پلاستیکی خیار را می کارند.

• آموزش کاشت خیار فضای باز:

• خیار گیاهی یکساله و بالارونده است که طول آن به ۱ تا ۳ متر می رسد. خیار دارای برگ های گرد با ۳ تا ۵ لوب و ساقه های گوشه دار است.

• خیار گیاهی یک پایه است که تحت شرایط روز بلند و دمای بالا گل های نر بیشتری نسبت به گل های ماده تولید می کند و در شرایط روز کوتاه نسبت گل های ماده به گل های نر افزایش می یابد.

• گرده افشانی آن معمولا توسط حشرات (زنبور) انجام می شود. برخی از ارقام اروپایی خیار، میوه های پارتنوکارپیک تولید کرده و نیازی به گرده افشانی برای تشکیل میوه ندارند.

• با وجود این که خیارها از نظر گل دهی روز خنثی هستند ولی تحت شرایط روز بلند و دمای بالا، گیاه تولید گل های نر بیشتری نسبت به گل های ماده می کند.

• کاشت خیار:

  خیار یک محصول فصل گرم است که در دمای ۱۸ تا ۳۰ درجه سانتی گراد بهترین رشد را دارد و در دماهای زیر ۱۰ درجه سانتی گراد سرما زده می شود.

• کاشت خیار در خاک های لومی حاصلخیز با زهکشی خوب توصیه می شود. کشت بذر خیار که در محیط آزاد پرورش داده می شود از اواخر فروردین تا اواخر اردیبهشت ماه می باشد یعنی باید زمانی کاشته شود که خطر سرمای بهاری کاملا از بین رفته باشد.

• در ابتدا زمین را تا عمق ۶۰ سانتی متر شخم زده سپس کود حیوانی پوسیده را به میزان ۵۰ تا ۲۰۰ تن به خاک اضافه کرده و بعد کود شیمیایی را که شامل ازت، فسفر و پتاس می باشد به میزان لازم به زمین اضافه می کنند.

• کشت خیار در بهار روی پشته هایی که ۱/۵ تا ۲ متر از هم فاصله دارند انجام می گیرد. در این صورت آب از یک طرف وارد شده و به صورت نشتی به ریشه گیاه می رسد.

• قبل از کاشت بذر زمین را باید آب داد تا خط آب مشخص شود، سپس در محل خط آب حفره هایی به عمق ۳ تا ۴ سانتی متر ایجاد کرده و داخل هر حفره ۲ تا ۳ بذر که قبلا به مدت ۲۴ ساعت خیسانده اند به فاصله ۵۰ تا ۷۰ سانتی متر کشت می شود.

• بذرها بعد از ۶ تا ۸ روز جوانه زده و زمانی که بوته ها ۲ تا ۴ برگی شدند بوته های ضعیف تر را قطع کرده و بوته های قوی تر را برای میوه دهی نگه می دارند. بعد از این که بوته خیار ظاهر شد باید مرتب اطراف آن را وجین کرد.

• در فصل گرم که خیار به باردهی می رسد، هر ۵ تا ۷ روز یک بار احتیاج به آبیاری دارد و آبیاری باید به آهستگی و آرامی انجام شود به طوریکه حداقل تا عمق ۶۰ سانتی متری خاک نفوذ کند و به هیچ وجه نباید روی برگ های بوته های خیار آب پاشید چون باعث تولید قارچ روی برگ ها می شود. ph مناسب برای کاشت خیار ۶/۵ تا ۷/۵ است.

• برداشت خیار:

  خیار را معمولا بر اساس اندازه آن برداشت می کنند و به سن آن توجهی نمی شود. به محض این که خیار به اندازه مطلوب رسید باید برداشت شود.

• هرچه فاصله برداشت طولانی تر باشد تعداد خیارهای درشت که خارج از اندازه مطلوب بازار است بیشتر می شود.

• نگهداری خیار:

  میوه های خیار اگر در دمای پایین تر از ۱۰ درجه سانتی گراد نگهداری شوند، سرما زده می شوند. دمای مناسب برای نگهداری خیار ۱۲ تا ۱۳ درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی ۹۵ درصد است. در دمای ۱۵ درجه سانتی گراد، خیار زرد می شود.

• بهترین زمان کاشت خیار

  1. دما:

     • خیار به دمای حداقل ۱۵ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد نیاز دارد. در این دما، جوانه‌زنی و رشد گیاه به بهترین شکل انجام می‌شود.
     • دمای ایده‌آل برای رشد: ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد.

  2. زمان کاشت:

     • کاشت مستقیم در زمین: معمولاً در اواسط تا اواخر بهار (معمولاً از اوایل اردیبهشت) پس از اتمام خطر سرما، بهترین زمان برای کاشت خیار است.
     • کشت نشایی: می‌توانید دو تا چهار هفته قبل از تاریخ کاشت در زمین، بذرها را در گلدان‌ها یا کوزه‌ها بکارید. این کار به شما امکان می‌دهد گیاهان جوان را به‌طور مستقل‌تر و در سن بالاتر به زمین منتقل کنید.

  3. توجه به شرایط محلی:

     • به پیش‌بینی‌های هواشناسی محلی و میانگین دما در منطقه‌تان توجه داشته باشید.
     • اگر در منطقه‌ای با هوای گرم و متوسط زندگی می‌کنید، ممکن است بتوانید در اواخر زمستان یا اوایل بهار نیز خیار بکارید.

  نکات مهم

  • کاشت تدریجی: برای تمدید دوره برداشت، می‌توانید خیارها را به صورت تدریجی در فواصل زمانی مشخص بکارید.
  • نظارت بر دما: قبل از کاشت، از طیف دما در روزها و شب‌ها مطمئن شوید که دما برای رشد خیار مناسب است.
  • آبیاری مناسب: ابتدا باید خاک کاملاً مرطوب باشد، اما از غرقابی شدن جلوگیری کنید

بیماری‌های مهم خیار

1. سفیدک سطحی (Powdery Mildew):

2. • علائم: ایجاد لکه‌های سفید پودری روی برگ‌ها و ساقه.
   • کنترل: استفاده از fungicides مانند بیکربنات سدیم یا قارچ‌کش‌های پیشنهادی.

1. سفیدک داخلی (Downy Mildew):

   • علائم: لکه‌های زرد یا قهوه‌ای بر روی برگ‌ها و زیر برگ‌ها.
   • کنترل: استفاده از fungicides و اطمینان از تهویه مناسب و آبیاری معقول.

1. پژمردگی فوزاریومی (Fusarium Wilt):

   • علائم: پژمردگی ناگهانی گیاهان و زرد شدن برگ‌ها.
   • کنترل: استفاده از دانه‌های مقاوم و اطمینان از تناوب زراعی.

2. آنتراکنوز (Anthracnose):

   • علائم: لکه‌های قهوه‌ای فرورفته روی میوه‌ها و ساقه‌ها.
   • کنترل: استفاده از fungicides و از بین بردن گیاهان آلوده.

3. موزائیک ویروسی (Virus Mosaic):

   • علائم: ایجاد لکه‌های نامنظم روی برگ‌ها و کاهش رشد گیاه.
   • کنترل: محو نمودن گیاهان آلوده و کنترل شته‌ها به عنوان ناقل.

آفات مهم خیار

1. شته‌ها (Aphids):

   • علائم: تغذیه از شیره گیاه و کاهش رشد.
   • کنترل: استفاده از حشره‌کش‌های طبیعی مانند صابون حشره‌کش یا روغن نیشکر.

2. مگس‌های سفید (Whiteflies):

   • علائم: تجمع زیر برگ‌ها و ایجاد مشکلات در فتوسنتز.
   • کنترل: استفاده از تله‌های چسبنده زرد یا حشره‌کش‌های مناسب.

3. کنه تارتن (Spider Mites):

   • علائم: لکه‌های زرد و ریز روی برگ‌ها و تارهایی که توسط کنه تولید می‌شود.
   • کنترل: استفاده از حشره‌کش‌های کنه‌کش یا روغن‌های گیاهی.

4. سوسک خیار (Cucumber Beetles):

   • علائم: تغذیه از برگ‌ها و احتمال انتقال بیماری‌ها.
   • کنترل: استفاده از تله‌های چسبنده و حشره‌کش‌های مناسب.

5. کرم‌های ساقه‌خوار (Squash Vine Borers):علائم: خسارت به ساقه و پژمردگی گیاه.

6. • کنترل: استفاده از حشره‌کش‌ها و به‌کارگیری روش‌های مکانیکی مانند حذف لاروها در صورت مشاهده.

سموم دفع آفات

• سموم قارچ‌کش:

  • قارچ‌کش‌های مبتنی بر مس: برای کنترل سفیدک‌های قارچی.
  • بوسکالید (Bacillus subtilis): برای کنترل بیماری‌های قارچی.

• سموم حشره‌کش:

  • پرمترین (Permethrin): کنترل شته‌ها و مگس‌های سفید.
  • اسپینوزاد (Spinosad): برای کنترل آفات حشره‌ای.

• سموم کنه‌کش:

  • کلرپیریفوس (Chlorpyrifos): برای کنترل کنه‌ها.

• • پروپارژیت (Propargite): یک حشره‌کش موثر برای مبارزه با کنه‌ها.

توصیه‌های عمومی

1. تناوب زراعی: به‌طور مرتب مکان‌های کشت باید تغییر کند تا از بروز بیماری‌ها جلوگیری شود.
2. کنترل بیولوژیکی: استفاده از دشمنان طبیعی آفات، مانند دشمنان طبیعی شته‌ها.
3. نظارت و بررسی مرتب: بازرسی دوره‌ای برای شناسایی زودهنگام بیماری‌ها و آفات.